Σωκράτης

εὐχαριστῶ mwh

Α. ἐγὼ εἰμι ἄνθρωπος Ἑλληνικός, οἰκῶ δ’ ἐν πόλει.

Β. ἐγὼ εἰμι γυνὴ Ἑλληνική, οἰκῶ δ’ ἐν Ἀθήναις.

Α. ἐνταυῦθα γὰρ ἐν τῃ πόλει σοφιστής τις Θρασύμαχός ἐστιν, ὅς σοφίζει καὶ ἔχει καλὴν στολήν.

Β. ἐνταῦθα γὰρ ἐν Ἀθήναις φιλόσοφός τις Σωκράτης ἐστιν, ὅς λαλεῖ καὶ ἔχει κακὸν ἱμάτιον.

A. τίς εἶ; τίς δ’ ὁ Σωκράτης;

Β. ἆρ’ ἐρωτᾷς, τίς ἐγώ; τίς δ’ ὁ Σωκράτης;

Α. μάλιστα.

Α. λέγω δή. ἡ γυνὴ γάρ εἰμι ἐγὼ τοῦ Σωκράτους. κὰι μὴν ἄλλη γε ἔχει γυνὴ ὁ Σωκράτης· καὶ γὰρ ἐγώ εἰμι γυνὴ αὐτοῦ, καὶ ὅς ἔχει ἑταίραν. ὀνομάζουσι δ’ ἐμὲ μὲν Ξανθίππην, τὴν δ’ ἑταίραν Σοφίαν. ἐσμὲν οὖν γυναῖκες τοῦ Σωκράτους, ἐσμὲν δὲ καλαὶ.

πρότερον

Α. ἐγὼ μέν εἰμι ἄνθρωπος Ἑλληνικός, οἰκῶ δ’ ἐν πόλει.

Β. ἐγὼ μέν εἰμι γυνὴ Ἑλληνική, οἰκῶ δ’ ἐν Ἀθήναις.

Α. ἐνταυῦθα γὰρ ἐν τῃ πόλει σοφιστής τις Θρασύμαχός ἐστιν, ὅς σοφίζει καὶ ἔχει καλὴν στολήν.

Β. ἐνταῦθα γὰρ ἐν Ἀθήναις φιλόσοφός τις Σωκράτης ἐστιν, ὅς λαλεῖ καὶ ἔχει κακὸν ἱμάτιον.

A. τίς εἶ; τίς δ’ ὁ Σωκράτης;

Β. ἆρ’ ἐρωτᾷς, τίς μὲν ἐγώ; τίς δ’ ὁ Σωκράτης;

Α. μάλιστα.

Α. λέγω δή. ἡ γυνὴ γάρ εἰμι ἐγὼ τοῦ Σωκράτης. κὰι μὴν ἄλλη γε ἔχει γυνὴ ὁ Σωκράτης· καὶ γὰρ ἐγώ εἰμι γυνὴ αὐτοῦ, καὶ ὅς ἔχει ἑταίραν. ὀνομάζουσι δ’ ἐμὲ μὲν Ξανθίππην, τὴν δ’ ἑταίραν ὀνομάζουσιν Σοφίαν. ἐσμὲν οὖν γυναὶ τοῦ Σωκράτης, ἐσμὲν δὲ καλαὶ.